Ağaç Çeşitleri ve Kullanım Alanları Yetiştirildiği Yerler

Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Alanları Yetiştirildiği Yerler

IHLAMUR YAPISI:

Çok sayıda değişik türü vardır. Yaz ıhlamuru, kış ıhlamuru, gümüş olan ve Kafkasya ıhlamuru yaygın olanlarıdır. Olgun odunlu ağaçlar grubundandır. Dış odunu geniştir. Dağınık gözeneklidir. Yıl halkaları bütün kesitlerde belirsiz görüntüsü verir. Öz ışınları da öyledir. Gözenekleri küçüktür. Genellikle çıplak gözle görünmez. İç odun ili dış odunun rengi birbirine benzer.

ÖZELLİKLERİ: Çok yumuşak bir ağaçtır. Eş yapılıdır. Dokusu ve görünüşü düzgündür. Sıkı ve ince yapılıdır. Ayrıca esnektir. Kururken çok çeker. Ayrıca açık havada ve değişen hava şartlarında kısa zamanda bozulur. Fiziki etkilere dayanımı azdır. Çok kolay işlenir. Ayrıca çivi ve vida ile zayıf, tutkalla iyi bağlantı kurar. Zor verniklenir.

AĞIRLIĞI: Hava kurusu ağırlığı 0.40 gr/cm3 (Özgül ağırlığı) tür.

KAVAK YAPISI:

Titrek kavak, Al kavak, Konak kavak, Piramit kavağı ve Kanada kavağı en çok bulunan türleridir. Gövdenin tümü dış odun özelliği gösterir. Al kavak göbek yapmaz. Diğer türleri olgun odunlu ağaçlar gurubuna girer. Bütün kavak türleri dağınık gözeneklidir. Yıl halkaları ve damarları belirli görüntü vermezler. Gözenekleri ve öz ışınları çıplak gözle görünmez.

RENGİ: Türüne göre beyaz, kirli beyaz, sarımsı beyaz olan kavakta bazen kahverengi göbek oduna rastlanır.

ÖZELLİKLERİ: Çok yumuşak, kaba ve gevşek yapılıdır. Uygun koşullarda az çalışır, aç çatlar, Kolay kesilir, ancak aletlerin kesici ağızlarını çabuk köreltir. Tutkalla iyi bağlantı kurar. Fizik etkilerine dayanımı zayıftır. Sonuç olarak İyi boyanır. Ayrıca zor verniklenir.

AĞIRLIĞI: Hava kurusu kavağın özgül ağırlığı 0.45gr/cm3 tür.

KESTANE YETİŞTİĞİ YERLER:

Güney Avrupa’da ve Avrupa’nın orta bölgelerinde, Balkanlarda Yugoslavya, Bulgaristan ve Yunanistan’da, ayrıca Türkiyede Kafkaslarda, İtalya’da Alptekinlerde ve Alper’in güney yamaçlarında, İspanya’da, Kuzey Afrika’da yerli olarak bulunmaktadır. Yurdumuzda: Karadeniz kıyılarında, İstanbul dolaylarında, Ege bölgesinde, Antalya’nın doğusunda yetişir.

YAPISI: Kereste olarak meşeye çok benzer. Göbek odunludur. Dış odunu dar iç odunu geniştir. Ayrıca Çember gözeneklidir. İlkbahar dokusu gövde görülebilecek gözeneklidir. Sonbahar dokusundaki gözenekleri ile görülmeyecek şekildedir. Öz ışınları gözükmez buda meşeden ayıran en önemli özelliğidir.

RENGİ: Dış odunu kirli sarı, bazen beyaz veya gri olur. İç odunu sarı kahverengidir.

ÖZELLİKLERİ: Sert, sıkı yapılır, Esnektir. Kolay kırılır. Sonuç olarak Uzun iplikli olduğu için kolay bükülür. Ayrıca az çalışır. Havanın bozucu etkisine dayanıklıdır. Çok iyi boyanır. İyi verniklenir. Su altında olağanüstü bir dayanma sahiptir. Çivi yada tutkal iyi bağlantı kurar.

AĞIRLIĞI: Hava kurusu özgül ağırlığı 0,56 gr/cm 2 tür. 　 KULANIŞLIĞI: Yapıların dışında, doğramacılıkta, ama köprü ve iskele ayaklarında kullanılır. Mobilya üretiminde masif ve kaplama olarak değerlendirilir. Özellikle bükme mobilya larında aranan bir ağaçtır.

ARMUT YETİŞTİĞİ YERLER:

YAPISI: Olgun odunlu ağaçlar gurubundandır. Dağınık gözeneklidir. Yılhalkaları belirlidir. Gözenekleri çıplak gözle görülmeyecek kadar küçüktür. Bazı türleri parıltılı olur.

RENGİ: Açıktan kırmızı kahverengidir.

ÖZELLİKLERİ: Orta sert sıkı dokuludur. Kururken çok çeker ve şekil değiştirir. İyi kurutulduktan sonra aç çeker. Ayrıca az esnektir. Kırılgandır. kolay işlenir. Ayrıca Nemli havaya pek dayanıklı değildir. Eş yapılıdır. Çok iyi boyanır ve verniklenir.

AĞIRLIĞI: Hava kurusunun ağırlığı 0.70 gr/cm 3 tür.

KULLANIŞLIĞI: Masif ve özellikle kaplama olarak mobilya üretiminde, tornalı, asmalı işlerde, heykel yapımında, gönye, cetvel gibi aletlerin yapımında kakma işlerinde kullanılır.

HUŞ YETİŞTİĞİ YERLER:

Doğu Karadeniz ve Doğu Anadolu bölgelerinde yetişir. Yetiştiği bölgede kayın veya süpürge ağıcı olarak isimlendirilir.

YAPISI: Adi huş ve beyaz huş olarak bilinir. Olgun ağaçlar grubuna girer. Dağınık gözeneklidir. Ancak sonbaharda daha koyu renklidir. Uzsun iplikli ve düzgün yapılıdır.

RENGİ: İç odunu ile dış odun aynı renktedir. Huş tarımsı beyaz bir ağaçtır. Bazen göbeğe yakın dar bir bölümü çok açık kahverengidir.

ÖZELLİKLERİ: Sıkı ve ince yapılıdır. Orta sert bir ağaçtır. Bükülgendir. Fizik etkilerine dayanımı iyidir. Ayrıca zor yarılır. Kururken çok çalışır ve çatlar. Torna işlerinde güçlük çıkarır. Açık havaya dayanıksızdır hemen çürür. Çivi ve vida ile bağlantı zayıf olur. Ayrıca tutkalla iyi yapışır. Çok yi boya ve vernik tutar.

AĞIRLIĞI: Hava kurusu özgül ağırlığı 0.62 gr/cm 3 tür.

KULLANIŞLIĞI: İyi bir mobilya ağacıdır.

ZEYTİN YETİŞTİĞİ YERLER:

Vatanı Türkiye’dir. Özellikle Ege ve Marmara da yetişir. 　 YAPISI: Gözenekleri çıplak gözle görünmeyecek şekilde dağınıktır. Is ışınları belirsizdir. Göbek ağaçlı odunlu ağaçlar gurubuna girer.
RENGİ: Dış odun açık sarı, iç odunu açık veya koy kahverengidir.

ÖZELLİKLERİ: Sıkı yapılı ve sert bir ağaçtır. Düzgün yüzey verir. Hava değişimine dayanımı sınırlıdır. Fizik dayanımı ortadır. Kuru zeytinin çalışma oranı azalır.

AĞIRLIĞI: Özgül ağırlığı ortalama 0.94 gr/cm3 tür.

KULLANILIŞI: Mobilya üretiminde en çok kaplama olarak kullanılır. Zeytin damar deseni yüzünden kendine özgü bir görüntü sağlar.

MEŞE YERLETİĞİ YERLER:

YAPISI: Göbek odunlu ağaçlar grubundandır. Dışı odunu dardır. Çember gözeneklidir. Özkesitte parlak pulcuklar veya şeritler halinde özışınları vardır. Öz ışınların en belirgin göründüğü ağaç türü meşedir. Öz ışınlarında mat kesitteki görünüşü koyu renkli çizgiler halindedir. Yıl halkaları belirgindir. Damar kesitte, gözeneklerin oluşturduğu damar desenleri görünür. Meşenin çok sayıda değişik türü vardır. Bu nedenle yapısal nitelikleri farklı meşe ağaçları ile karşılaşmak doğaldır. Genellikle kaba dokulu ve iri gözeneklidir.

RENGİ:

Meşenin rengi genellikle kirli sarıdır. Dış odunu kirli sarımsı beyazdır. Göbek odunu koyu sarıdır. Bazı türlerin dış odunu açık pembe, göbek odunu açık kahverengidir.

ÖZELLİKLERİ: Meşe ağacının yaklaşık 400 türü vardır. Bu türleri kesinlikle birbirinden ayırmak çok güçtür. Ağaç işleri ve mobilya endüstrisinde sertliğine ve yumuşaklığına göre değerlendirilir. Meşenin sert ve yumuşak olmasa çoğunlukla yetiştiği yer bağlıdır. Dar ve sık halkalı meşe kerestesi eş yapılı özellik gösterir ve genellikle yumuşak olur. Kalın ve seyrek halkalı meşenin kerestesi sert olur. Zor işlenir. Meşe genellikle az çalışır.

Kola yarılır. Bazı türleri orta sert, bazıları serttir. Meşenin türleri arasında az esnek ve çok esnek olanları vardır. Havanın ve nemin bozucu etkilerine arşı en büyük dayanımı gösteren ağaçtır. Dış odunu, iç odunu kadar dayanıklı değildir. Bünyesindeki bol toner yüzünden, en iyi boyanabilen ağaç meşedir. Özellikle kimyasal boyalarda ve bu durum açıkça görünür. Kolay verniklenir. Ancak iri gözenekli olduğu için mat verniklenecek işlerde kullanılması daha uygundur. Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Alanları Yetiştirildiği Yerler

AĞIRLIĞI: Meşenin hava kurusunun özgül ağırlığı ortalama 0.86 gr/cm3 tür.
KULLANILIŞI: Kalın ve seyrek halkalı sert meşe kereste yapıların dış ve iç bölümlerinde, kapı, pencere, merdiven, döşeme kaplamasında, parke yapımında kullanılır. Takım sapları, fıçı, vagon, araba, gemi, kayık, köprü ve iskele ayaklarında sert meşe kereste olumlu sonuç verir. Yumuşak tür meşenin masif ve kaplaması mobilya üretiminde, yapıların iç bölümlerinde, dekorasyon uygulamalarında aranan bir gereçtir.

AKGÜRGEN YETİŞTİĞİ YERLER:

Türkiye’de Karadeniz, Trakya ve Marmara sahilleri ile iç bölümlerde bulunur. Ormancılar ve kerestecilerin bazıları akgürgeni gürgen, fırınlanmış (kırmızı) gürgeni de kayın olarak isimlendirilirler.

YAPISI: Olgun odunlu ağaçlar grubundandır yıl halkaları açık ve belirli görünmez. Dağınık güvenilir. Gözenekleri çıplak gözle görülmeyecek kadar küçüktür. Yıl halkaları bazen dalgalıdır. Çok belirgin olmayan öz ışınları vardır.
RENGİ: Çoğunlukla sarımsı beyaz, bazen de gri beyazdır.

ÖZELLİKLERİ: Çok sert, ağır ve sıkı yapılıdır. Bükülmeye karşı dayanıklıdır. Zor yarılır. Zor işlenir fakat temiz yüzey verir. Çok çalışır. Çok çatlar Çalışma sonunda kamburlaşır. Özellikle değişen hava koşullarında kısa sürede bozulur ve çürük iyi verniklenir.

AĞIRLIĞI: Ak gürgenin hava kurusunun özgül ağırlığı yaklaşık 0.75 gr/cm3 tür.

KULLANILIŞI: Yapı marangozluğu ve mobilya üretiminde kullanılması uygun değildir. Küçük boyutlu fakat sağlam olması gereken yerlerde olumlu sonuç verir. Ağaçtan yapılan aletlerde kullanılır. ( Mutfak aleti, ayakkabı kalıbı, Ölçü aletleri vb.)

DIŞ BUDAK YETİŞTİĞİ YERLER:

Genellikle karışık orman halindedir. Adapazarı dolaylarında üst yalnız başına ormanı oluşturur.

YAPISI: Olgun odunlu ağaçlar gurubundandır. Dış odunu geniştir. Ortalama 50 yaşındaki dış budakta göbek odun oluşum başlar. İri ve çok gözeneklidir. Özışınları vardır fakat parlak ve belirli görüntü vermezler. İlkbahar halkası gevşek ve iri gözenekli, sonbahar halkası ise sıkı yapılır ve ince gözeneklidir. Bu yüzden canlı damar görüntüsü verir. Bazen dalgalı, parıltı, çiçekli olur.

RENGİ: Dış budağın dış odunu beyaza çok yakın renktedir. İç odun açık kahverengidir. Zamanla koyulaşır.

ÖZELLİKLERİ: Sert ağır, sıkı yapılı bir ağaçtır. Kolay işlenir. Zor yarılır. Kuru ortamda dayanıklıdır. Havanın değişen etkilerinden çabuk bozulur. Böcekler ve mikroorganizmalar tarafından kolay yıkımlanmaz. Uygunsuz koşullarda depolanırsa odaklanır. Çok çeker. Tutkal, çivi ve vida ile orta derecede bağlantı kurar. İyi verniklenir. Su boyaları ile zor boyanır.

AĞIRLIĞI: Hava kurusu özgül ağırlığı 0.68 gr/cm3 tür.

KULLANILIŞI: Yapı kerestesi olarak kullanılması uygun değildir. Tornacılıkta olumlu sonuç verir. Kontrplak üretiminde yararlanılır. Mobilya ve iç mimarîden başka, alet yapımında, spor araçlarında kullanılır.

KARAAĞAÇ YETİŞTİĞİ YERLER:

Karadeniz bölgelerinde orman halinde, diğer bölgelerde dağınık halde yetişir.

YAPISI: Karaağaç göbek odunlu bir ağaçtır. Çember gözeneklidir. İlkbahar dokusu açık renkli, çok gözenekli ve kaba yapılıdır. Sonbahar dokusu koy renkli daha küçük gözenekli ve sakı yapılıdır. Özışınları özellikle özkesitte açık kahverengi küçük parlak pulcuklar halinde görünür. Karaağacın iletken dokusunu oluşturan gözenekler iridir. İğne yırtığı şeklindedir ve çıplak gözle görünür. Yıllık halkaları belirlidir. Damar kesitte canlı ve belirli damar süsleri vardır.

RENGİ: Yeni kesilmiş karaağaçta dış odun sarımsı beyazdır. Zamanla koyulaşarak açık kırmızı kahverengi olur. İç odunu ise açın tonda çikolata kahverengi rengindedir.

ÖZELLİKLERİ: Ova karaağacı en değerli türdür. Ova karaağacı ile dağ karaağacının teknik nitelikleri eşdeğerdedir. Hercai karaağacın kalitesi diğerlerinden düşüktür. Ova karaağacın kerestesi sert, sakı yapılıdır. Uzun liflidir, Meşe gibi dayanıklıdır. Basınca karşı dayanımı iyidir. Zor işlenir. Kesici aletlerin ağızlarını çabuk körletir. İyi boyanır ve verniklenir.

AĞIRLIĞI: Hava kurusunun özgül ağırlığı yaklaşık olarak 0.64 gr/cm 3 tür.

KULLANILIŞI: İyi bir mobilya ağacıdır. Masif ve kaplama olarak mobilya üretiminde çok kullanılır. Zengin damar desenleri yüzünden aranır. Kök kaplamalarda desen daha da güzelleşir. Kendisine özgü görünüşü olan mobilya lar üretmek olanağını verir. Tornacılıkta, parke üretiminde, kayıkçılıkta köprü ve iskele inşaatında kullanılır.

CEVİZ YETİŞTİĞİ YERLER:

Türkiye’nin hemen her yerinde yetişir. Orman oluşturmaz.

YAPISI: Göbek odunlu ağaçlar grubundandır. Dış odun dardır. Dağınık gözeneklidir. İlkbahar dokusunu oluşturan gözenekleri, sonbahar dokusunu oluşturan gözeneklerinden iridir. Yıl halkaları kesin ve belirli bir şekilde birbirinden ayrılır. Gözenekler, başkesitte küçük delikler halinde. öz ve damar kesitte iğne yırtığı halinde görünür. Cevizin öz ışınları gözle görülmeyecek kadar küçüktür. görülür. Damar kesitli zengin damar desenleri oluşur.

Damarlı, dalgalı, parıltılı türleri vardır. Cevizin köke yakın bölümlerinden çıkarılan kök kaplamalar çok canlı simetrik desenler elde etme olasılığını verir. Böyle kaplamalar özellikle klasik mobilya üretiminde aranır.

RENGİ: Dış odunu sarı, gridir. Göbek odunu açık sütlü kahverengiden koyu kahverengine kadar değişir.

ÖZELLİKLERİ: Cevizin kerestesi orta sert ve sıkı elyafladır. Ağır ağaçlardandır. Çivi, vida ve tutkalla bağlantı kurma niteliği yeterlidir. Fizik etkilere dayanımı iyidir. Sonuç olarak çok çalışır ve çok çeker. Yalnız kuru ortamda dayanıklıdır.

AĞIRLIĞI: Hava kurusu lahde ki Cevizin özgül ağırlığı yaklaşık 0.65 gr/cm 3 tür.

KULLANILIŞI: Üstün nitelikli ve estetik yönünden değerli bir mobilya ağacıdır. İç mimarcılık tada çok aranır. Oymalı ve tornalı işlerde başarılı sonuç verir.

AKÇAAĞAÇ YETİŞTİĞİ YERLER:

Gürgen ormanlarında karışık halde buluru. Ayrıca Trabzon, Bolu, Kırklareli, Bursa, Denizli ve Antalya dolaylarında yetişir.

YAPISI: Yaklaşık 150 türü bulunan küçük bir familyadır. Çoğunlukla yaprağını döken, elsi loblu, zıt konumlu, bazen de tüysüz veya basit yapraklıdır. Norveç akça ağacı, Çınar yapraklı Akçaağaç, Tatar Akçaağaç, İtalyan akça ağacı, Fransız akça ağacı Balkan Akça ağacı, Doğu akça ağacı diye çeşitleri vardır.

RENGİ: Dağ akça ağacı hafif sarımsı beyaz, ova akça ağacının rengi pembe beyazdır. Akça ağacın rengi zamanla ve kendiliğinden sararır.

ÖZELLİKLERİ. Akçaağaç sert ve sıkı ağaçlardandır. Eş yapılıdır. Kolay işlenir. Esnek ve oldukça bükülgendir. Az çeker, Çarpılmaya ve çatlamaya eğilimi vardır. Nemli ortamda çok duyarlıdır, kolay çürür. Uygunsuz koşullarda böcekler ve mikroorganizmalar yıkımlanır.

AĞIRLIĞI: Bütün türleri aynı ağırlıkta değildir. Hava kurusu akça ağacın özgül ağırlı 0.56-0.68 gr/cm3 arasında değişir.

KULLANILIŞI: Masif ve kaplama olarak mobilya üretiminde, müzik aletlerinde, mutfak aletlerinde, ayakkabı kalıplarında, oymacılıkta, kakmacılıkta, kıl testeresi ile hazırlanan ince işlerde, oyuncak, makara el aletlerin saplarında

KIZILAĞAÇ YETİŞTİĞİ YERLER;

Karadeniz, Trakya, Marmara, Akdeniz kıyı bölgelerinde dere içlerinde yetişir.

YAPISI: Kızılağaç olgun odunlu ağaçlar grubundandır. Dağınık gözeneklidir. Gözenekleri çıplak gözle görülmeyecek kadar küçüktür. Yıl halkaları belirlidir. Öz ışınların damar kesitteki görünüşü koyu renkli çizgiler halindedir. İç odun ile dış odunu arasında belirgin renk farkı yoktur. Damar kesitte kendiliğinden oluşan lekelere rastlanır. İlkbahar ve sonbahar dokuları belirli çizgiler halinde birbirinden ayrılmaz. Damar süsleri de belirsizdir. Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Alanları Yetiştirildiği Yerler

RENGİ: Beyaza yakın çok açık kahverengi veya pembe beyazdır. Kesilip havada bırakılan kızılağaç, sarımsı kırmızı olur. Kurudukça rengi pas kırmızısına dönüşür.

ÖZELLİKLERİ: Hafif, yumuşak, gevşek yapılı ağaçtır. Kolay yarılır. Az esnektir. Çok çeker. Çalışma sonucu çarpılma oranı azdır. Su altında dayanıklıdır. Hava rutubetinin değişmesi halinde hiç dayanıklı değildir. Böyle yerlerde kullanılmamalıdır. Böcekler ve mikroorganizmalar tarafından kolay yıkımlanır. Çok iyi işlenir. Parlak, düzgün bir yüzey verir. Çok çatlar. Tutkalla iyi bağlantı kurar. Çok iyi boyanır ve iyi verniklenir.

AĞIRLIĞI: Hava kurusu, kızılağacın özgül ağırlığı yaklaşık olarak 0.60 gr/cm 3 tür.

KULLANILIŞI: Masif, kontra plak ve kaplama halinde kullanılır. En yaygın kullanıldığı olan kontra plak üretimidir. Modelcilikte, takunya, oyuncak, sigara kutusu ve ambalaj yapımında, oymalı ve tornalı işlerde kullanılır. Kaplamasından, boyanacak mobilya ların üretiminde de faydalanılır.

AKASYA YETİŞTİĞİ YERLER:

Akasya, Türkiye’de orman oluşturmaz. Dağınık halde, ağaçlandırma alanlarında ve parklarda yetiştirilir.

YAPISI: Göbek odunlu ağaçlar grubundandır. Dış odunu dar, iç odun geniştir. Yılhalkaları belirli ve çember gözeneklidir. Öz ışınları özkesitte parlak görüntü verir, İlkbahar dokusunu oluşturan gözenekleri iridir. Sonbahar dokusu ince gözenekli ve koyu renklidir. Genellikle kahverengi olan sonbahar dokusu yüzünden canlı damar desenleri yapar. Aynı nedenle yılhalkaları belirgindir.

RENGİ: Dış odunu açık sarımsı beyazdır. İç odunu geniş ve sarımsı yeşildir. Havada zamanla rengi değişir. Yeşil kahverengi olur.

ÖZELLİKLERİ: Akasya sert bir ağaçtır. Dokusu sıkı ve sağlamdır. Esnektir. Yarılmaya karşı büyük direnç gösterir. Vurulmaya ve sürtünmeye karşı direnci yüksektir. Değişik hava koşullarında bile en dayanıklı ağaçlardan biridir. Çekmesi, çalışması dengelidir. Rendelendiğinde düzgün ve parlak bir yüzey verir.

AĞIRLIĞI: Akasyanın hava kurusunun özgül ağırlığı yaklaşık olarak 0b70-0,90 gr/cm 3 arasında değişir.

KULLANILIŞI: Su altı yeraltı inşaatlarda iyi sonuç veren bir ağaçtır.

ÇINAR YETİŞTİĞİ YERLER:

Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Alanları Yetiştirildiği Yerler. Türkiye’nin hemen bütün bölgelerinde yetişir. Orman oluşturmaz.

YAPISI: Çınar, göbek odunlu ağaçlar grubundandır. Dış odunu geniştir. Dağınık gözeneklidir. Öz ışınlar çık belirgindir. Kesinlikle kesitte parlak ve iri pulcuklar halinde görünür. Öz ışınları damar kesitteki görüntüsü gürgen ağacını andırır. Gözenekleri çıplak gözle görülmeyecek kadar küçüktür. Belirgin damar deseni yapmaz.

RENGİ: Dış odunu açık pembe beyazdır. İç odunu açık kahverengidir.

ÖZELLİKLERİ: Sert ve sıkı dokulu bir ağaçtır. Değişik hava koşullarında dayanıklı değildir. Kısa sürede çürür. Uygun ve ayrıca düzenli ortamda dayanma süresi azdır. Fizik etkilere dayanımı zayıftır. İşlenmesi bazen güçlük çıkarır. Rahat torna edilebilir. Çivi ve vida ile orta, tutkalla iyi bağlantı kurar. Özellikle zımpara ile iyi perdah edilir. Boyanabilme yeteneği vardır, iyi verniklenir.

AĞIRLIĞI: Hava kurusu çınarın özgül ağırlığı 0.56 gr/cm3 tür.

KULLANILIŞI: Çınar yapıların içlerinde doğrama gereci olarak, mutfak eşyası yapımında, ambalaj sanayisinde kullanılır. Ayrıca mobilya endüstrisinde kullanılması kısıtlıdır. Tornalı ve kakmalı işlerde aranır.

KİRAZ YETİŞTİĞİ YERLER:

Karadeniz bölgesinde ormanlarda dağınık olarak kiraza rastlanır. Ancak Türkiye’de yaygın olarak bahçelerde yetiştirilir.

YAPISI: Kiraz, göbek odunlu ağaçlar gurubundandır. Dış odunu dardır. Dağınık gözeneklidir. Gözenekleri, ilkbahar dokusunda iri, sonbahar dokusunda incedir. Yılhalkaları belirlidir. Düz çizgili veya dalgalı damar desenleri yapar, ancak damar desenleri fazla belirgin görünmez, iz ışınları tek tek görünmez. Aynı zamanda gruplar oluşturarak yüzeye parlaklık verir.

RENGİ: Kirazın dış odunu sarımsı pembe beyazdır. İç odunu açık sarımsı kahverengidir.

ÖZELLİKLERİ: Kiraz ince dokulu, sert sıkı bir ağaçtır. Fiziki etkilere dayanımı zayıftır. Rendelendiğinde düzgün ve ayrıca parlak bir yüzey verir. Kururken çok çeker. Açık havada dayanıklı değildir. Gevrektir. Çivi, vida ve tutkalla bağlantı kurma yeteneği iyidir.

AĞIRLIĞI: Değişik aralıkta kiraz türlerine rastlanır. Hava kurusunun özgül ağırlığı ortalama 0.60 gr/cm 3 tür.

KULLANILIŞI: Tornalı kakmalı (Marküteri), oymalı işlerde, müzik aletleri ve bilimsel aletlerin yapımında modelcilikte aranan bir gereçtir. Kaliteli işlerde kirazın yalnız göbek odunu kullanılmalıdır

MAUN YETİŞTİĞİ YERLER:

Maun ağacının vatanı Batı Hindistan ve Orta Amerika’dır. Afrika’da yetişir. Sıcak iklim ağacıdır. Örneğin Küba maunu, Alaska maunu, Bolivya maunu gibi. Sonuç olarak sapelli maun, piramit maun, kırmızı veya sarı maun gibi.

YAPISI: Göbek odunlu bir ağaçtır. Türüne göre bazen çok iri, bazen orta irilikte gözeneklidir. Gözenekleri dağınık düzendedir. Ayrıca özışınları belirlidir. Çizgili, benekli, yollu, dalgalı, parıltılı görünen Değişik maun cinsleri vardır. Piramit maun çok canlı damar süsleri taşır.

Afrika maunu veya sepeti maun adı verilen türü, yön değiştiren buruk büyümesi yüzünden ilginç bir yapısal özellik gösterir. Yanardöner, uzun parıltılı damarlar yapan bu tür maunun masif ve kaplaması kullanıldığı eşyaya canlı bir görüntü kazandırır.

RENGİ: Dış odunu gri renklidir. İç odunu türüne göre sarı ile kırmızı kahverengi arasında değişir. Ayrıca ama kesildiği andaki rengi, havanın etkisi ile ve zamanla belirli oranda koyulaşır.

ÖZELLİKLERİ: Sıkı yapılı, az esnek bir ağaçtır. Az çalışır, az çeker ve az çatlar. Bol tanelidir. Bu yüzden en iyi boyanan ağaçlardandır. Değişen hava koşullarında bile büyük dayanım gösterir. Çivi, vida ve tutkalla bağlanır kurma niteliği iyidir. Böcekler ve mikroorganizmalar tarafından kolay yıkımlaşmaz Oyma ve tornada başarılı sonuçlar verir.

AĞIRLIĞI: Hava kurusu maunun özgül ağırlığı yaklaşık olarak 0.50-0.60 gr/cm 3 tür. Yapıların iç ve dış bölümlerinde doğrama, parke, merdiven yapımında. Gemicilikte, müzik aletlerinde, tornalı, oymalı, kakmalı işlerde, modern ve klasik bütün mobilya larda masif ve kaplama olarak büyük bir kullanıma sahiptir.

GÜL YETİŞTİĞİ YERLER:

Doğu Hindistan, Batı Hindistan, Avustralya ve Brezilyada yetişir.

YAPISI: Yetiştiği yere göre isimlendirilen çok değişik türü vardır. Daha önce incelenen paduk ağacıda gül cinsindendir. Sonuç olarak Dağınık gözenekli bir ağaçtır. Öz ışınları genellikle çıplak gözle görülmeyecek kadar küçüktür. Sıkı dokuludur. Bazı türleri gül gibi kokar.

RENGİ: Dış odunu açık sarıdır. İç odun çeşidine göre değişir. Ayrıca avustralya gülü koyu kırmızı damarlıdır. Brezilya gülü aynı renkte fakat daha canlıdır.

ÖZELLİKLERİ: Sert ağaçlardandır. İşlenirken zorluk çıkarmaz, parlak ve düzgün yüzey verir. Sonuç olarak Bazı türleri yağlıdır. Değişik havalara karşı oldukça dayanıklıdır. Sonuç olarak Haşereler karşı dayanıklıdır. Kesici aletlerin kesici ağzını köreltir. Tutkalla orta bağlantı kurar.

AĞIRLIĞI: Hava kurusu özgül ağırlığı 0.95 gr/cm3 tür.

SATEN CEVİZ (AMERİKAN CEVİZİ) YETİŞTİĞİ YERLER:

Vatanı, Amerika Birleşik devletlerinin güney doğusu ve Meksika’dır. Amerika’da saten cevizi diye tanınır. Ayrıca ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Alanları Yetiştirildiği Yerler

YAPISI: Rengi ve görünüşü, ayrıca düzgün çizgili freze cevizi andırır. Göbek odunlu bir ağaçtır. Orta irilikte gözenekleri vardır. Sonuç olarak Dağınık gözeneklidir. Özışınları belirsizdir. Damar desenleri yerli ceviz kadar hareketli ve güzel değildir. Bozuk bir görünüş vardır.

RENGİ: Bazen, soluk sarımsı kahverengi zeminde koyu kahverengi damarlıdır. Damarların sayalaştığı da olur. Ayrıca kesildiği andaki rengi, havanın etkisi ile ve zamanla solar, donuklaşır.

ÖZELLİKLERİ: Oldukça sert ve sıkı yapılı bir ağaçtır. Ayrıca Perdah edilince, ipek parlaklığında düzgün bir yüzey verir. Görünüşü ve yapısal nitelikleri bakımından yeterli ceviz kadar değerli değildir. Sonuç olarak tutkalla bağlantı kurma niteliği zayıftır. Ama aletleri kesici ağızlarını çabuk köreltir. AĞIRLIĞI: Hava kurusu özgül ağırlığı 0.55 gr/cm3 tür.

KULLANILIŞI: Yetiştiği bölgelerde çok geniş bir kullanıma sahiptir. Ama ağaç çeşitleri ve kullanım alanları

Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Alanları Yetiştirildiği Yerler Çam Ağacı Çam;

Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Alanları Yetiştirildiği Yerler. Ayrıca kozalaklıların çamgiller familyasından olan ağaçlara genel olarak verilen addır. Çamlar değişik ortam şartlarında yetişerek ormanlar meydana getirirler. Ayrıca yaz, kış yapraklarını dökmedikleri, havayı saflaştırdıkları için bahçelerde, parklarda da yetiştirilirler. Kuzey memleketlerinin sert ikliminde başka ağaçlar barınamazken, bazı çam çeşitleri geniş ormanlar meydana getirirler.

Bununla beraber, tropiklerde de yetişen bazı çeşitleri vardır. Fakat genel olarak ama çam ılık ve bilhassa soğuk memleketlerin bitkisidir. Ayrıca açık tohumlular şubesinden olan çamların birçok çeşitleri vardır. Bunların hemen hepsi de iğneyapraklıdır. Belli başlı örneği sarı çamdır.

Sarı çam Akdeniz ve Karadeniz kıyısındaki ormanlarımızda 1200 m.den 1600 m.ye kadar olan yerlerde yetişen 40 m. Ayrıca kadar yükseklikte sağlam bir ağaçtır. Doğuda 2600 m. yüksekliklerde de bu çeşit çamlara rastlanır. Sarı çamın gayet kuvvetli kökleri gövdenin sağlamca yere tutunmasını sağlar.

Civardaki bütün besin maddelerini sömürdüğü için yakınında pek bitki barınamaz. Ayrıca gövdenin üzerinde kırmızı veya kahverengi kabuklar vardır. Ayrıca bu kabuğu sivri bir demirle oyarsak bir müddet sonra içinden hoş kokulu sarı yapışkan bir sıvı damlası çıkar, aşağıya doğru uzar. Bu, çamın reçinesidir. Bitki bunu yarasını kapatmak, dış etmenlerden korumak için salgılar. Reçinenin kokusu aynı zamanda böcekleri, sinekleri de uzaklaştırır.

Reçine;

Sonuç olarak Sarı çam her yıl tepesinden yanlara doğru dallar verir. Ayrıca ağacın uzaktan görünüşü piramidi andırır. Zamanla alttaki dallar kopar, tepedeki dallar kalır. Çamın tepedeki tomurcuğu koparsa büyümesi durur.

Keçiler, tırmanarak, fidanların tepe tomurcuklarını yediklerinden, çam ormanlarına büyük zarar verirler. sonuç olarak Sarı çam, ışığı çok sever, başka ağaçlardan sıyrılıp ama daha bol güneş almak için göğe doğru yükselir. Çamın yaprakları iğne biçimindedir. Ayrıca Baharda yeni yapraklar meydana gelir. Yazın tomurcukların gelişmesi durur. Ayrıca yeni yapraklar 2-3 yıl kadar kalır, belirli bir mevsime bağlı olmaksızın düşerler. Her çiçekli bitki gibi çamlar da çiçekleriyle ürerler. Aynı ağaçta hem erkek, hem de dişi çiçekler olur. Çiçeklerin meydana gelmesi ağacın ancak 20-25 yaşında başlar.

Ormanda erkek çiçekler aynı zamanda olgunlaştıklarından keseciklerinde bulunan çiçek tozlarını havaya saçarlar. Sonuç olarak her çiçek tozunun iki baloncuğu vardır. Böylece, tozlar uzunca bir müddet yere düşmeden ama havada uçarlar. Baharda yeni çıkan dalların uçlarında ve ayrıca kozalaklar meydana gelir.

Kozalak;

Her pul bir meyva yaprağıdır. Ayrıca Meyva yaprağının iki yanı başka bitkilerde olduğu gibi kapanmayıp, tersine, açıkta kalır. Bundan dolayı çamlar ve benzeri bitikler açık-tohumlulardandır. Ayrıca Havada uçuşan çiçek tozları bu çiçeklere konunca döllenme meydana gelir. Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Alanları Yetiştirildiği Yerler. Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Alanları Yetiştirildiği Yerler

Tozlar da aralarına dolar, ertesi yılın baharına kadar kalır. Ayrıca sonuç olarak O zaman, dişi çiçeği döllendirir. Kozalağın içinde tohumlar meydana gelir. Ayrıca İşi sona eren kozalak da kuruyarak düşer.

Tohumlar kanadlı olduklarından rüzgârla her yana uçuşurlar. Ayrıca Ormandaki genç fidanlar özenle yerden sökülür. Bunu yaparken dikkat etmeli, kökleri zedelememeye çalışmalıdır. Aynı zamanda, ayrı yetten köke hava aldırmamak için etrafındaki toprakları silkelememek gerekir.

Cami bahçelerde tohumlarından da yetiştirmek mümkündür. Sonuç olarak bunun için olgun bir kozalağı, baş aşağı, bir fıçı toprağa dikmeli, bunu üç, dört yıllık oluncaya kadar ılık bir yerde bulundurmalıdır.

Çam Çeşilteri Sahil çamı. —

Sarı çama benzer. Sıcak yerlerde, denize yakın yüksekçe yerlerde yetişir. Sonuç olarak. Toroslar’da da 2000 m. yüksekliğe kadar olan yerlerde de rastlanır. Sarı çamdan başlıca farkı kozalaklarının sapsız, daha büyük, ayrıca iğne yapraklarının da daha uzun olmasıdır.

Fıstık çamı. —

Yapraklı dalları bir şemsiye gibi ağacın tepesinde toplanmıştır. Sonuç olarak Denizden en aşağı 500 m. yükseklikteki yerlerde bulunur. Ayrıca Akdeniz, Ege, Marmara Denizi kıyılardaki ormanlarda çokça bulunur. İstanbul’da Boğazlar ve Adalar’da bulunan çamlar bunlardandır. Sonuç olarak «Çam fıstığı»

Akçam —

Daha çok, dağlık yerlerde yetişir. Sonuç olarak dallan düzgün ve düz olduğundan uzaktan sivrice bir piramidi andırır. Ayrıca ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Alanları Yetiştirildiği Yerler. Sonuç olarak iğne yaprakları öteki çamlardakinden daha düz, daha kısadır. Yurdumuzda Kuzeydoğu’da, Doğu’da bulunan bir türü vardır.

Karaçam. —

Birçok bakımlardan akçamı andırır. Yurdumuzda Uludağ’da çoktur.

Lâden. —

Görünüşü akçama benzerse de daha kısa, ayrıca daha eğik dalları vardır. Kozalakları pullanmadan yere düşer. Ayrıca Lâden 50-60 m. kadar yükselir. Gövdesi düzdür. Kerestesi, reçinesi çok makbuldür. ayrıca Kozalakları aşağıya doğru sarkıktır.

Kaliforniya çamı. —

Dünyanın en yüksek ağaçlarındandır, boyu çok kere 100 metreyi geçer. Ayrıca daha çoktur. Ağaç çeşitleri ve kullanım alanları

Köknar. —

Ormanlarımızda pek çok sayıda olan bu ağaç akçama benzer. Ayrıca Yaprakları teker teker sıralanmıştır. 2, 3 cm. kadar uzunluktadır. Kozalakları silindir biçimindedir, dalın üzerinde dik durur. Faydaları Çam birçok bakımlardan faydalı bir bitkidir.

Ayrıca, bundan dolayı, çam ormanlarına aşırı bir dikkat göstermek gerekir. Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Alanları Yetiştirildiği Yerler

Bu ağaçların dallarını kesmemek, ayrıca gövdeyi gelişigüzel yaralamamak lazımdır. Sonuç olarak zedelenen ağaçlar zamanla kuruyup gider. Ayrıca her çam fidanını söküp bahçeye taşımak çok kere iyi bir sonuç vermez. Elverişli gelişme şartları bulamadığından genç fidan çürüyüp gider.

Doğu illerimizde bazı kimseler önce baltayla ağacın gövdesini yararlar, ayrıca sonra da tamamen kuruyunca yakmak üzere keserler. Ve ayrıca Buna halk arasında «boğma» denir. Çam ormanlarına çok zarar veren, kısa zamanda geniş ormanları kurutup yok eden zararlı bir yöntemdir.

Tıpta Çam Camın, eskiden olduğu kadar, ayrıca bugünkü doktorlukta da yeri vardır.